Blog, Cultuur, Nederlanders in Florence

Pepernoten in Italië

Het is alweer bijna Sinterklaas, een stukje Nederlandse cultuur dat dit jaar weer behoorlijk onder vuur heeft gelegen, maar waar in de lage landen nog altijd van genoten wordt door miljoenen gelovige kinderen.

Maar hoe zit dat met de Nederlandse kinderen in Italië? Geloven zij ook in Sinterklaas en hoe wordt het dan gevierd? Ik sprak hierover met Irma Pol, woonachtig in Florence met haar Italiaanse man en tweeling Camilla en Lorenzo van 6 jaar.

“We hebben Nederlandse televisie”, vertelt Irma me terwijl we aan de keukentafel zitten in haar Florentijnse appartement. “Dus laat ik ze kijken naar het Sinterklaas Journaal, ze verstaan er niet alles van, maar ze weten wel waar het overgaat. Ik heb over Sinterklaas vertelt en er verhaaltjes van voorgelezen en liedjes aangeleerd. Ze mogen ’s avonds een paar keer hun schoen zetten en daar vinden ze de volgende morgen dan snoep of een klein cadeautje in en dat vinden ze helemaal geweldig. Sinds dat ze twee jaar zijn ga ik met ze naar het Sinterklaasfeest dat hier in Florence georganiseerd wordt, eerst door de Nederlandse Vereniging en nu door de Nederlandse school en dan kunnen ze live het feest meemaken en zien wie Sinterklaas is en de Zwarte Pieten en zo weten ze wat het feest inhoud.”

In Nederland kan je er niet omheen zoveel aandacht wordt er aan het Sinterklaasfeest besteed op tv, op school en thuis. Maar in Italië is er helemaal niets, hoe breng je het feest dan toch tot leven?

Ik moet er over vertellen en hun enthousiast maken voor het feest, ze zien wel wat op tv maar voor de rest zijn het toch mijn verhalen. De Sinterklaas sfeer die in Nederland al in november begint die maken ze natuurlijk niet mee. Maar dat hebben ze natuurlijk wel weer met de Kerstman want dat wordt hier grootst gevierd.”

Noord-Italië heeft een actieve Nederlandse vereniging die ieder jaar een groots Sinterklaasfeest organiseert in Laveno aan het Lago Maggiore. Het was het idee van Irma’s man Daniele om er dit jaar met de kinderen naar toe te gaan en er een weekendje van te maken. Er stonden honderden kinderen en volwassenen op de kade toen Sinterklaas met zijn Pieten met een echte stoomboot kwamen aanvaren, natuurlijk was er volop snoep en pepernoten en werden er grote pannen erwtensoep gekookt. Het was een fantastisch feest dat de hele middag duurde waarbij Sinterklaas en Pieten voor alle kinderen de tijd namen. Het was Hollands koud maar voor Camilla en Lorenzo was het een hele bijzonder ervaring die ze niet snel zullen vergeten en waar nog lang over nagepraat zal worden.

“Ze vonden het geweldig,” vertelt Irma. Ze stonden vooraan op de kade bij het meer toen ze met de stoomboot aankwamen en dat hadden ze nog nooit gezien want ze hebben nog nooit Sinterklaas in Nederland gevierd. Er waren een hoop mensen, maar het werd buiten gevierd dus was er voldoende ruimte en ze hebben alles goed kunnen zien. Bovendien was het heel goed georganiseerd. Het was zeker de moeite waard om er dat hele eind naar toe te rijden.”

 

De stoomboot komt aan in Laveno.
De stoomboot komt aan in Laveno.

 

Snappen Camilla en Lorenzo dat dit een echt Nederlands feest is wat hier niet gevierd wordt?

“Ja, absoluut. Dat begrijpen ze goed omdat ze op school gingen vertellen dat Sinterklaas binnenkort zou komen en hun klasgenootjes wisten niet wie dat was. Ik heb ze uitgelegd dat Italiaanse kinderen Sinterklaas niet kennen omdat het een Nederlands feest is en dat hij van Spanje naar Nederland komt en dat Sinterklaas ook even een paar dagen naar Italië komt voor de Nederlandse kindjes. Ze vinden het prima, want ze hebben een feest meer waarbij ze cadeautjes krijgen, niet alleen Kerst maar ook Sinterklaas en in januari de Befana.”

Een ander verschil is dat Irma geen pakjesavond viert met de kinderen.

“Mijn kinderen weten eigenlijk niet dat het feest op 5 december gevierd wordt. In Laveno kwam Sinterklaas al op 23 november aan en daarom heb ik het vervroegd gevierd. Ik heb ze verteld dat Sinterklaas speciaal voor de Hollandse kinderen op die dag aankomt en dat ze dan de schoen mogen zetten omdat hij ’s nachts langs kom, daarna gaat Sinterklaas naar Nederland en dan is het klaar. Ik vier dus geen pakjesavond omdat ze hier op 1 december al weer met de adventskalender beginnen en de hele sfeer op school en daar buiten al over de Kerstman en Kerstmis gaat. Dan vind ik het niet nodig om Sinterklaas daar ook nog bij te doen en er net zo’n lang en uitgebreid feest van te maken zoals dat in Nederland gebeurt.”

Waarom heb je ervoor gekozen om Sinterklaas met je kinderen te vieren?

“Als kind heb ik het Sinterklaasfeest als iets heel leuks ervaren en omdat er in Florence ook een feest wordt gehouden was het voor mij vanzelfsprekend om dat ook met de kinderen te doen. Als er hier helemaal geen feest georganiseerd zou worden dan zou het heel moeilijk zijn om het toch met de kinderen te vieren. Dan moet je het echt thuis doen en Sinterklaas zien ze dan alleen maar op tv en dan hebben ze totaal geen idee wat het feest is. Ik weet niet of ik het dan wel gedaan zou hebben of het had kunnen volhouden. “

En het in Nederland vieren?

“Ik zou best wel eens een keer Sinterklaas met de kinderen in Nederland willen vieren, maar dat is natuurlijk wel een stuk duurder met vliegtickets voor vier personen en hier krijgen ze kleine cadeautjes terwijl in Nederland de cadeaus toch wel wat groter zijn.”

Hoe kijkt jouw Italiaanse familie tegen het Sinterklaasfeest aan?

“Ze vinden het leuk dat ik die traditie in stand houd. Heel toevallig werd het Sinterklaasfeest de eerste jaren georganiseerd tegenover het huis van mijn schoonouders, dus ze kwamen altijd wel even kijken en ze vinden het leuk. Mijn man doet ook altijd enthousiast mee, hij vindt het een heel leuk feest, maar hij kan de liedjes niet meezingen!”

Maar dat lukt de tweeling ook niet zo goed. Ze verstaan wel behoorlijk goed Nederlands, maar praten uitsluitend Italiaans, dus verder dan “Sinterklaas Kapoentje” komen ze niet en het bleef dan ook erg stil toen ze in Laveno de microfoon onder hun neus gedrukt kregen bij “Zie ginds komt de stoomboot”.

 

Camilla, Lorenzo en Zwarte Piet.
Camilla, Lorenzo en Zwarte Piet.

 

Als de je kinderen niet meer geloven ga je dan door met surprises maken?

“Nou, dat weet ik nog niet”, antwoordt Irma lachend. “Ik vind Sinterklaas juist leuk om te vieren nu ze nog klein zijn omdat het toch een beetje die magie heeft. Maar als ze er op een gegeven moment te oud voor worden of dat ze er niet meer zo veel interesse in hebben omdat ze er hier toch weinig van mee krijgen dan houden we het wel alleen bij de Kerst. Omdat ze hier wonen en niemand het kan verklappen zouden ze eventueel ook tot hun 18de door kunnen geloven. Er is toch niemand die het ze vertelt!” Voegt ze er lachend aan toe.

Er is de afgelopen maanden veel discussie geweest over Zwarte Piet er gaan zelfs stemmen op om Zwarte Piet helemaal af te schaffen. Wat vind jij hiervan?

“Dat vind ik gewoon te gek voor woorden. Ik denkt niet dat er één kind is die dat verbindt met racisme. Dat hadden wij vroeger niet en ik denk dat dat nu ook niet zo is. Zwarte Piet die ziet er gewoon zo uit en hij hoort bij Sinterklaas. Ik denk dat je kinderen heel wat uit te leggen hebt als de Pieten ineens gekleurd zijn, of blank zijn of ineens geen lippenstift of oorbellen meer zouden dragen. Dan heb je wat uit te leggen aan de kinderen, want dan klopt het niet meer. Geen enkel kind die er racisme in ziet, het zijn de volwassen die dat er in zien. Ik vind het absurd om zo’n traditioneel feest te gaan veranderen voor een paar mensen die zich gediscrimineerd voelen. Gelukkig hadden we daar in Laveno geen last van, de Pieten waren allemaal zwart, met lippenstift en oorbellen in en een heleboel kinderen waren zelf ook zwart geschminkt. Als je als volwassenen veranderingen aan gaat brengen laat je juist aan kinderen zien dat het eventueel iets met racisme te maken zou kunnen hebben. De moeilijkheden die volwassenen er nu van maken die komen bij kinderen helemaal niet op, voor hun ziet Zwarte Piet er zo uit en daar wordt helemaal niets bij gedacht.”

Zijn er andere Nederlandse tradities die je aan je kinderen mee wil geven?

“Eigenlijk niet, nee… “

Koningsdag?

“Ja, een klein beetje wel. Bij de troonswisseling heb ik de kinderen vertelt wat een belangrijke dag het was en ik heb het op tv laten zien. Op de dag zelf heb ik ze een oranje shirt aangedaan en heb ik een vlag op hun wangen geschilderd en zo zijn ze naar school gegaan. Natuurlijk wilden de juf en de kinderen weten waarom en ze hebben in de klas verteld dat het voor Nederland een belangrijke dag was omdat we eindelijk na jaren een koning hebben. Ik had zin om dat kleine beetje Koninginnedag toch te doen met de kinderen.”

 

Irma met haar tweeling in Laveno.
Irma met haar tweeling in Laveno.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Send this to a friend